Spis treści
Jeśli kiedykolwiek byłeś w japońskim ogrodzie Zen, wiesz, że jest tak wiele, że jest to jego projekt. Zawsze fascynuje mnie ich prostota, płynność i uwaga zwrócona na każdy obecny element. Nic dziwnego, że otaczają ich świątynie.
Niezależnie od tego, czy Zen Rock Gardens są Twoim lub innym typem, możliwe jest stworzenie własnego Ogrodu Zen, czy ogrodem inspirowanego japońskim opartym na zasadach buddyzmu Zen. To daje dobrze wgląd w zawiłości kultury japońskiej zen i sprawia, że twój ogród jest miejscem spokoju i spokoju.
W tym utworze zanurzymy się w zasadzie japońskiego ogrodnictwa, skupionego na ogrodach Zen. Zbadamy ich historię i ich różne zastosowania. I zakończymy to informacjami o tym, w jaki sposób możesz włączyć te zasady i elementy również na własnym podwórku.
Początki ogrodu Zen miało miejsce przed pierwszą uznaną monarchią w okresie Yamato (250–710). Rdzenny japońskie narody buddyjskie bzdurki naśladują zasady za chińskie ogrodnictwo. W tym czasie Japonii rządził Daoist Chiny, ale zasady DAO były łatwo zintegrowane z naturalistycznym skupieniem Shinto.
Później w okresie Heian (794-1185) klasztor buddyjski stał się miejscem władzy w kulturze japońskiej. W tym czasie mnisi skupili się na odtwarzaniu czystej ziemi w ich świątyniach, ze względu na przekonanie, że zaczynają się czasy końcowe lub wiek Mappō. Tworząc te czyste przestrzenie lądowe w japońskim ogrodzie, mnisi zapewnili, że Raj będą na nie czekać po tym, jak zemdlały z tego życia i do następnego.
W XI wieku ustanowiono zasady ogrodu japońskiego wraz z pięcioma wielkimi świątyniami Zen. Te ideały lub Sakuteiki wyjaśniły 5 rodzajów japońskich ogrodów i wzmocniły wykorzystanie skał w ich budowie. W XII wieku buddyzm Zen został wprowadzony do japońskiego ogrodu skalnego. Zamiast naśladować raj, ogrody stały się miejscem destylacji. Tutaj zacznęli się najwyważni dostawcy japońskiego projektowania ogrodu.
Srebrny pawilon we wschodnim Kioto został zbudowany w 1482 roku. Najpierw był dom shogun, a następnie przekształcił się w świątynię Zen 8 lat po jej budowie. Świątynia jest jednym z najbardziej znanych ogrodów Zen, które nadal istnieją. Od tego czasu znaczenie klasztoru Zen woskowało i zanikło w wielu cyklach. Zmiany kulturowe również przyczyniły się do zmian w znaczeniu każdego elementu projektu. Dziś przyjmuje się, że cztery szlachetne prawdy i 8-krotna ścieżka buddyzmu są podstawą ogrodnictwa Zen.
W projektowaniu ogrodu Zen jest 4 elementów: woda, skały, nasadzenia i ozdoby. Elementy są rozważane samodzielnie. Uważa się również, w jaki sposób zostaną włączone do ogólnego projektu.
Ishi lub skały mogą być kamieniami ścieżkami (tobi-ishi), zatrzymaniem kamieni lub kamieni granicznych (tome-ishi) wbudowanych do pełnienia funkcji praktycznej. Losowo umieszczone skały (sute-ishi lub „opuszczone skały” lub „bezimienne skały”), Yama-ishi lub po prostu Yama („Mountain”) mogą nie służyć tej samej funkcji w japońskim ogrodzie, ale zamiast tego są przygotowane do przywoływania pomysłów na pomysł pasma górskie lub interpunkcja projektu. Pure Rock Garden zwany Ishiniwa (dosłownie „Kamienny ogród”) lub Ishihama (Pebble Beach) może być podstawą japońskiego ogrodu. Alternatywnie, piasek lub żwir jest umieszczany w celu symulacji wody w suchej postaci. W filozofii Shinto skały są reprezentacjami Kami lub duchów.
Mizu lub woda jest obecna w większości ogrodów Zen przez stawy (zwane Ike, Enchi lub długimi w zależności od typu). Uwzględniane są również bieżąca woda, podobnie jak strumienie („kyokusui” lub meandrujące strumienie, które wyświetlają krzywiznę. W tym elemencie znajdują się wodospady. Czasami cechy wody mają naśladować ocean lub mityczne zbiorniki wodne. Mniejsze stawy domy koi i większe są przeznaczone do łodzi wiosłowych i rażących gwiazd.
Shokobutsu lub nasadzenia są jednym z najważniejszych aspektów japońskiego projektanta ogrodu. Wspólne drzewa mogą obejmować kwitnące wiśnie, które kwitną na wiosnę lub sosny, które są przycinane, albo nie. Przycinanie chmur jest powszechne wśród sosnowych. Drzewa owocowe są często otwarte. Japońskie śliwki są uprawiane dla jasnych kolorów ich kwiatów i owoców. Bambus jest również powszechny, działając jako symbol szczęścia w ogrodach skalnych i liści dominujących przestrzeni. Małe krzewy, zwane „karekomci”, gdy są przycinane, są przeplatane wśród roślin takich jak paproci. Ogród Moss można starannie uprawiać, aby uzyskać określony efekt. Shokobutsu są wybierane, aby osiągnąć ogólny charakter. Ważne jest to, że nasadzenia zapewniały całoroczne zainteresowanie ogrodem.
Tenkeibutsu to elementy ozdobne lub dekoracyjne. Kamienne latarnie (Ishidoro) lub przedmioty w kształcie żuraw lub żółwi są powszechne. Na przykład „Kamejima” to zbiór kamieni umieszczonych w centrum stawu, aby wywołać obrazy żółwia. Kamejima tłumaczy się na „Turtle Island”. Istnieje również „tsurujima” lub wyspa dźwigowa. „Tsuru ishi” to kamień, który wygląda jak dźwig. Inne elementy ozdobne obejmują kamienne żaby, kamienne dorzecze, bramy i posągi Buddy. Archways są powszechnym ozdobnym celem symbolicznym. Clackery bambusowe są włączone, aby odstraszyć złe duchy. Czasami cechy wody są umieszczane w obszarach, w których działają jako stacje czyszczące w ogrodzie. Zwłaszcza na ceremonie herbaty ogrodowej w Zen, przechodząc obok bambusowego wózka w naturalnej kamiennej wodzie.
Hashi lub mosty są ważnymi aspektami ogrodów Zen i chociaż wpadają w dziedzinę Tenkeibutsu, prawie zasługują na własną kategorię ze względu na to, jak są oszałamiające wizualnie. Najczęstszą formą hashi jest zakrzywiony, łukowy most z czerwonymi poręczami, w którym występują w wielu japońskich ogrodach. Ten most nazywa się Sori-Bashi lub łukowym mostem. Praktycznie działają one jako przestrzenie przejściowe łączące jedną część ogrodu z następną lub oznaczając połączenie ogrodu Zen ze światem zewnętrznym. Jeśli chodzi o japońską tradycję ceremonii herbaty, zygzakowe mosty, które prowadzą do herbaciarni naśladują poetyckie epose. Symbolicznie przejścia te łączą różne samoloty i światy, ilustrując podróż każdej osoby między nimi.
Teraz, gdy omówiliśmy elementy fizyczne w japońskich ogrodach, omówimy zasady tych ogrodów. Historycznie ogrody Zen otoczyły ważne świątynie i włączyły wiele chińskich tradycji. Zasady te pozostają dzisiaj i promują piękno środowiska naturalnego, które istnieje w ogrodzie.
Naturalne materiały nie są symetryczne. Dlatego jednym z podstawowych elementów ogrodnictwa Zen jest zachęta asymetrii do naśladowania estetyki wielkiego na świeżym powietrzu. Linie proste są zatem mniej pożądane niż abstrakcyjna kompozycja, która koncentruje się na nieodłącznej krzywizmie naturalnych cech.
Bardzo ważne jest użycie obudów jako sposobu zachęcania do kontemplacji ogrodu. Mogą to być obudowy, które istnieją w samym ogrodzie lub mogą obejmować różne elementy w budynkach otoczonych ogrodem. Duże okna w świątyni zmierzą się z wieloma różnymi kątami ogrodu, wpływając na stan medytacyjny z różnymi widokami.
Zamiast próbować maskować przyrodę, Zen Ogrody używają otaczających naturalnych rysów, aby zaakcentować środkowe części istniejące w ogrodzie. Duże, stare drzewo lub góry to przykłady nadrzędnych lądów, które są zintegrowane z tymi pięknymi ogrodami. Jedna z ważnych świątyń Zen, świątynia Jenryu-ji w okręgu Arishayama w Kioto, podkreśla bujne lasy gór Arashiayama jako tło. Uwzględniając otaczające elementy naturalne, ta buddyjska świątynia płynnie wypływa z tych funkcji.
Chociaż asymetria jest ważna, konieczne jest również przyjęcie zrównoważonego podejścia do naturalnego piękna w ogrodzie i poza. Obejmowanie i zwiększenie niedoskonałości to jeden tryb Zen, który przetrwał z Dao, jego historycznego prekursora. Jednym z najlepszych przykładów tej zasady jest przycinanie małych drzew, takich jak japońskie klony, które mają delikatne liście, które są cenione w Zen Design. Jest mało prawdopodobne, że kiedykolwiek zobaczysz symetrycznie przycięte drzewo w całym ogrodzie. To dlatego, że wzięto pod uwagę wzrost każdego małego drzewa i nie ma żadnej siły, aby kontrolować ich kształt. W ten sposób centralnym punktem drzewa jest po prostu jego naturalny stan.
Wiele cech ogrodu przypomina metaforyczną podróż między samolotami istnienia. Podobnie duże skały w ogrodzie skalnym mogą naśladować lub wywoływać pobliskie góry. Ścieżki do herbaciarni są często zygzakowani, aby reprezentować wydarzenia w poezji, lub zatrzymywane są kamienie do naśladowania podróży między samolotami lub z jednego życia do drugiego, a nawet reprezentowania pływackich tygrysów dziecięcych. Może być bardziej dosłowna symbolika w postaci posągów i postaci.
Teraz, gdy omówiliśmy podstawy, porozmawiajmy o podstawowych rodzajach japońskich ogrodów. Każdy ma swoją funkcję i funkcje podstawowe. Mają też swoje własne pochodzenie.
W języku japońskim ogród piasek i kamienny nazywa się ogród Karesansui. Ten typ ogrodu zawiera wszystkie elementy i zasady projektów ogrodowych Zen, ale brakuje mu funkcji wody. Stojąc do strumieni lub prawdziwy staw jest żwirowany biały żwir lub starannie zgrabiony biały piasek. Suchy wodospad może być obecny w postaci kaskad skał, które działają jako punkt centralny. Najważniejszą częścią suchego ogrodu jest przestrzeń między większymi skałami. Umieszczenie drobnego żwiru w suchych ogrodach, a umiejętność zgarnięcia żwiru lub piasku są najważniejsze. Sadzenia są na drugim miejscu tych tematów, ale praktyka grabienia kamieni ma pomóc w medytacji wśród mnichów Zen. Ten typ ogrodowy był popularny w okresie Muromachi (1336-1573). Jednym znaczącym przykładem jest świątynia Ryoanji, w której suchy ogród zawiera piętnaście kamieni, z których tylko 14 można zobaczyć z dowolnego punktu obserwacyjnego w danym momencie.
Ogrody te, znane jako Shoinzukuri Teien. Wspólny format tego ogrodu zawiera staw z przodu, w którym goście mogą znaleźć żółw wśród koi i krainę za pochyłem. Po drugiej stronie stawu znajdują się mosty, a pochyłkowy ląd w górę trzyma duże kamienie i odskoczni. Inne kamieniarki mogą być obecne w postaci pagodów, latarni i posągów. Początki ogrodów badawczych leżą w kształtkowych latach ogrodów japoński.
Te proste ogrody, zwane Kayushiki Teien w Japonii. Po raz pierwszy opracowano w okresie Edo (1603-1868). W tym okresie feudalizm był sposobem na życie, a Daimyo lub Feudal Lordowie posiadali najwięcej mocy obok cesarzy. Dlatego te ogrody są czasami nazywane ogrodami Daimyo. Te ogrody są miękkie i subtelne w swoich cechach, zawierające odtwarzanie scen z prawdziwego lub mitycznego świata. Często rozmieszczone wokół centralnego stawu, który ma zakrzywiony most biegnący. Celem spacerującego ogrodu jest stworzenie środowiska, w którym osoby spacerujące spokojnie mogą być świadkami różnych naturalistycznych scen, które stymulują medytację lub promują wyższe zrozumienie. Mogą być również miejscem, w którym można doświadczyć piękna przyrody. Jednym znaczącym przykładem spacerującego ogrodu jest świątynia Kokedera Moss, w której istnieje ponad 120 różnych odmian mchu.
Głównym celem ogrodów herbacianych - znanych również jako Chaniwa lub Roji - to herbata, w której odbywają się ceremonie herbaty. Dlatego sama przestrzeń jest przygotowaniem do ceremonii. Poprzez uczestnictwo w różnych rytuałach mieszkańcy oczyszczają się w drodze do herbaciarni. Ogród herbaciany jest bardzo złożony, zawierający wiele bram, poczekalni, łazienka, basen wodny, kosz na śmieci i schodnię. Sadzenia są zazwyczaj wiecznie zielone, a stosowanie mchu jest stosowane.
Znane jako Tsuboniwa w Japonii, są to najmniejsze z rodzajów ogrodów Zen. Są zawarte na dziedzińcu mieszkania lub klasztoru, ilustrując zasadę obudowy. Opracowane w czasach Heian (794–1192), przestrzenie te zostały opracowane, aby nie tylko zapewnić centralny obszar naturalistyczny, w którym można cieszyć się cechami, ale także miały praktyczną funkcję regulacji temperatury i przepływu powietrza w większych domach. To tutaj pojawia się basen wodny, zapewniając przestrzeń, w której mieszkańcy mogą umyć ręce. Kolejną interesującą funkcją wody jest suiKinkutsu, który brzmi jak harfa, gdy woda krąży przez nią.
Co trzeba zrobić, aby stworzyć ogród Zen na swoim własnym podwórku? Niezależnie od tego, czy chcesz promować więcej samodyscypliny w swoich praktykach projektowych, czy po prostu cieszyć się estetycznym atrakcyjnym atrakcyjnym ogrodem, łatwo jest uwzględnić zasady Zen w ogrodnictwie. Możliwe jest wykonanie pełnego projektu na pustej tablicy lub dodać funkcje do istniejącego ogrodu.
Aby zacząć, zadaj sobie pytanie, jaki jest cel przestrzeni. Jeśli jesteś zainteresowany zaprojektowaniem wokół budownictwa, który działa jako rodzaj domowej świątyni lub podesztypu, zastanów się, jaki rodzaj ogrodu działa najlepiej z tą funkcją. Jeśli mieszkasz w pobliżu dużego naturalnego lądu lub zbiornika wodnego, pamiętaj, aby włączyć to do swojego projektu.
Następnie zrób listę funkcji, które chcesz dołączyć. Może skała medytacyjna jest niezbędna dla Twojego ogrodu. Być może twój japoński ogród Zen Ogród będzie zawierać herbatę i potrzebuje różnych bram i stacji, które zabierają Cię na ceremonię herbaty. Po utworzeniu tej listy rozważ swoje nasadzenia. Może masz miejsce tylko na garść nasadzeń. A może jest więcej. Rozważ drzewa, krzewy i okładkę gruntu, które najlepiej sprawdzają się w twoim planie i obecnej sytuacji.
Przede wszystkim pozostań elastyczny. Chociaż możesz mieć wysokie aspiracje, czasami rzeczywistość wdrożenia swojego planu może ograniczyć to, co miałeś na myśli. Uznanie natury rzeczy ma ogromne znaczenie w Zen, więc pamiętaj o zasadach związanych z tworzeniem swoich projektów. Pamiętaj też, aby zintegrować ekologię i ziemię, które istnieją z twoim projektem.
P: Jaki jest cel japońskiego ogrodu Zen?
Odp.: Każdy typ ogrodu Zen ma swój cel. Zobacz sekcję „Typy” powyżej.
P: Jakie są trzy przedmioty w ogrodzie Zen?
Odp.: W zależności od typu może to być wiele różnych elementów. Trzy najważniejsze to duże skały, nasadzenia i suche lub mokre zbiorniki wodne.