Około trzydziestu gatunków Gaillardia [gejowskie-larno-uh] Daisy rośnie dziko w Ameryce Północnej i Południowej. Wśród tych gatunków są jednoroczne, byliny i dwuletnie.
Te jasne, beztroskie rodzime kwiaty często znajdują się obejmujące słoneczne wzgórza i prerie, dając powstanie ich najczęściej używanej nazwy, kwiatu kocowego.
Inne wspólne nazwy obejmują:
Rodzaj nazwy tego członka rodziny roślin Asteraceae honoruje Gaillard de Charentonneau, botanik w XVIII wieku.
Ci śliczni kuzyni słoneczników wahają się od 1 'do 3' stóp. Poszczególne rośliny mogą mieć spread tak wielki jak półtora stóp. Mają umiarkowane tempo wzrostu o niskim poziomie końcowym.
Jednak te krótkotrwałe byliny trwają tylko około dwóch sezonów przed śmiercią.
Proste, podłużne lub lance zielone liście w kształcie indyjskiej mają 3-6 cali długości i 1 ”do 3” cali szerokości. Są one rozmieszczone na przemian wzdłuż łodyg. Liście są zazwyczaj głębokie zielone i raczej futrzane.
Kwiaty podobne do stokrotki są dość efektowne i mogą mieć szerokość 3 cali lub 4 cali. Kolorowe kwiaty są obfite przez cały sezon wegeta.
Różne gatunki koca indyjskiego produkują kwiaty w szerokiej gamie żywych kolorów, w tym:
… I ich kombinacje. Jest jednak znany ze swoich uderzających żółtych kwiatów.
Efektowne, promieniowe kwiaty zazwyczaj mają dwadzieścia płatków. Kwiaty są długotrwałe i dobrze radzą sobie jak krojone kwiaty.
Koło ogniowe cieszy się pełnym słońcem (co najmniej sześć godzin dziennie). Roślina ma się dobrze w gorących letnich temperaturach i może tolerować sporo wilgotności.
Ponadto ta wieloletnia preferuje temperaturę od około 60 ° do 70 ° stopni Fahrenheita.
Kometowy kwiat jest zimowy w strefach odporności USDA 3A do 8b.
Ten odporny na suszę dziki kwiat może sobie poradzić bardzo dobrze w suchych warunkach. Jednak sporadyczne podlewanie jest nadal potrzebne, szczególnie po ustaleniu. W czasach ekstremalnej suszy zaleca się namoczenie i suche podlewanie.
Ponadto najlepiej podlewać łóżko ogrodowe raz lub dwa razy w tygodniu. Ale unikaj osłabiania, ponieważ może to skutkować zgnilizną korzeni i innymi chorobami grzybowymi.
Susan o brązowych oczach może dobrze sobie radzić w bardzo biednej glebie i nie ma żadnej lub żadnej potrzeby nawozu.
Wspólna Gaillardia potrzebuje dobrze prążkowanej gleby o neutralnym poziomie pH (6.0-8.0). Może bardzo dobrze radzić sobie w wilgotnych warunkach lub płytkiej, skalistej glebie, ale ma niewielką tolerancję na rozmoczoną glebę lub mokre stopy.
Będzie jeszcze lepiej w świetle, luźnej glebie, która była dobrze znana w materii organicznej. W przeciwieństwie do tego, ciężka gleba gliniana spowoduje brak prosperowania, a bogata gleba zachęci do większego wzrostu liściastego.
Podczas sadzenia sadzonek umieść je od 1 do 3 stóp od siebie, aby umożliwić przestrzeń do wzrostu.
Regularne deadheading przez cały sezon wegeta. To sprawi, że twój indyjski koc będzie wyglądał schludnie i uporządkowane. Będzie również zachęcać do ciągłego kwitnienia i stymuluje dodatkowe kwiaty.
Jeśli rośliny stają się zbyt wysokie i długonogie, możesz je przyciąć blisko ziemi lub kosić. Powinny dość szybko wrócić z nowym wzrostem.
Po pierwszym mrozie rozważ odcięcie kępek, aby je przygotować i spraw, aby były trwałe przez zimowe miesiące. Nie zapomnij nałożyć grubej warstwy ściółki do ochrony w miejscach z chłodniejszymi klimatami.
Te łatwe do uprawy rośliny mogą być propagowane przez nasiona, podział lub sadzonki. Ustanowione stoiska Gaillardia same swia.
Możesz skierować nasiona do dobrze przepuszczalnej gleby na początku wiosny lub późnym latem (po tym, jak minęło całe niebezpieczeństwo mrozu). Możesz to zrobić, pozwalając głowice kwiatowej całkowicie wyschnąć i szczypiąc je po nasionach kwiatów kocowych.
Jednak powstałe rośliny nie będą rosły tak energicznie lub kwitną tak szybko, jak te, które zostały samowystarczalne przez dojrzałe rośliny poprzedniej jesieni.
Aby propagować Gaillardia według podziału, wykop i oddzielić rośliny na początku jesieni. Przycinaj nadmiar roślinności i ściółki nad nowo posadzonymi korzeniami, aby zapewnić im ochronę przed zimowym zimnem. Podlewaj głęboko po sadzeniu.
W przeważającej części kwiat zdrowego pierścienia różowego jest nieprzepuszczalny dla szkodników i chorób. Są dość nieuzasadnione suszą, ciepłem, biedną glebą i jeleniem.
Rośliny, które zostały osłabione, mogą podlegać atakom chorób grzybiczych, takich jak plamy liści grzybów, mączniaki. Górnicy liści i mszyce mogą również atakować osłabione rośliny.
Możesz spryskać mydłem owadobójczym, aby wyeliminować te szkodniki.
Gaillardia jest pokryta rozmytymi włosami, które mogą być irytujące dla skóry. Roślina zawiera również drażnienie znane jako sesquiterpen laktony.
Aby uniknąć problemów z podrażnieniem skóry, noś rękawiczki podczas obsługi roślin. Zmyć niezwłocznie.
Z tak szerokimi różnymi odmianami Gaillardii nie wszystkie są wymienione jako rodzime w obszarach, w których się rozwijają, ale nie są również wymienione jako inwazyjne.
Rośliny rosną łatwo i entuzjastycznie i samoziarnują. Aby zapobiec niepożądanemu rozprzestrzenianiu się, możesz utrzymać zużyte kwiaty rygorystycznie.
Jeśli okaże się, że twoje rośliny rozprzestrzeniły się na obszary, w których są niepożądane, podciągnij je.
Koło ognia przyciąga pszczoły, motyle i inne zapylacze. Zapewnia także osłonę i siedlisko pożądanej fauny, a złotefinches uwielbiają nasiona.
Te radosne, beztroskie kwiaty wymagają niewielkiej uwagi, wody i jakości gleby. Rozwijają się w preriach dominujących w trawie i innych warunkach, które byłyby niegościnne dla wielu roślin kwitnących.
W rzeczywistości prawie nie ma ustawienia, w którym Daisy Gaillardia nie będzie się rozwijać.
Ponadto te kocowe rośliny kwiatowe stanowią kolorowy dodatek do każdego wieloletniego ogrodu lub łóżka kwiatowego, oferując długotrwałe odcienie kolorów ze względu na ich bogato kolorowe, przypominające stokrotki kwiaty.
Sugestie dotyczące innego użytku obejmują:
Wspaniałe kocowe rośliny kwiatowe również dobrze działają, gdy uprawiane z innymi roślinami miękkimi i przestronnymi trawami ozdobnymi w centrach ogrodowych. Można je również użyć do przywracania kolonii rodzimych roślin.
Niektóre gatunki koca indyjskiego były używane przez lud rdzennych Amerykanów do robienia surowców wodoodpornych, do leczenia szerokiej gamy chorób i jako inspiracja dla niektórych pięknych wzorów wplecionych w ich koce.