Aloe marlothii [al-Oh, Mar-Loth-ee-Eye] to duży wiecznie zielony typ rośliny pochodzący z Botswany, Mozambiku, Suazi, Republiki Południowej Afryki i Zimbabwe.
Podobnie jak w przypadku wielu innych roślin z rodzaju roślin aloesowych, gatunek ten jest badany dla szeregu zastosowań leczniczych.
JMK [CC BY-SA 3.0], za pośrednictwem Wikimedia CommonsAloe marlothii (Aloes Mountain Aloe) ma swoją wspólną nazwę od zdolności rośliny do rozwijania się w górskich regionach, ale jest również znana jako aloes z płaskim kwiatem (z powodu charakterystycznych gałęzi poziomych) i kolczastego aloesu.
Tymczasem gatunek ten jest naukowo nazwany na cześć niemieckiego botanika Hermanna Wilhelma Rudolpha Marlotha.
Podobnie jak w przypadku wszystkich gatunków aloesu, aloil górski pochodzi z rodziny asphodelaceae (asphodeloideae).
Mountain Aloes wyróżnia się od swoich krewnych ze względu na jego solidny wygląd i jasne kwiaty.
Jego grube szarawo-zielone liście zwężają się od szerokiej podstawy do ostrego punktu i mogą dorosnąć do 5 stóp długości.
Na bardziej wilgotnych obszarach liście mogą wyglądać jako bardziej żywa zielona.
Stare liście pozostają z łodygi, tworząc spódnicę lub halkę, dodając solidnego wyglądu tej rośliny.
Czerwone brązowe kolce na tej roślinie nawet na dolnych powierzchniach zaczynają się od gęstego i przerzedzania z wiekiem.
Spływają na marginesie każdego liścia, ale również pojawiają się losowo na mięsistych częściach.
Mountain Aloes ma powolną tempo wzrostu, osiągając maksymalną wysokość od 8 'do 10 stóp wysokości, z rozprzestrzenianiem się do 6 stóp szerokości.
Rozwija się w strefach wytrzymałości USDA 9-12.
Ze względu na zwiędłą spódnicę i rozprzestrzenianie się rozety roślina ma dobrze zaokrąglony wygląd, nawet na pełnej wysokości.
Z tego powodu rośliny te zwykle potrzebują odstępu 6 stóp, aby osiągnąć optymalny wzrost, chociaż może dzielić tę przestrzeń z mniejszymi roślinami w bezpłatnym ogrodzie.
Kwiaty mają tendencję do kwitnienia późną jesienią do wczesnej zimy.
Stanowią one z wiechy zawierającej aż 30 racemów, które mają tendencję do wzrostu głównie poziomego.
Kwiatostan aloesu marlothii to uderzający kolor jasnoczerwony, pomarańczowo-żółty lub żółty kwiat.
Roślina jest znana z tego, że przyciąga zarówno ptaki śpiewające, jak i kolibry, dodając jeszcze więcej piękna do jakiejkolwiek przestrzeni, w której jest zasadzony.
Ta roślina wymaga pełnego słońca, aby zachować zdrowie w ogrodzie.
Mimo to jego rodzime górzyste siedlisko pozwala mu wytrzymać temperatury tak niskie jak 15 ° stopni Fahrenheita (-9 ° C).
W rezultacie Aloe marlothii najlepiej nadaje się do stref ciepła 10-11 i większości stref klimatycznych 8-9 i 12-24.
Powiązany: Różnice w ALOE vs. agawe
Podczas pierwszego sadzenia lub przeszczepu aloesu marlothii roślina powinna być podlewana raz w tygodniu przez pierwszy miesiąc, a następnie odskoczyć.
Podobnie jak w przypadku wielu sukulentów, ugruntowana aloes górska jest w stanie przetrwać bez wody przez kilka miesięcy, co czyni go idealnym wyborem dla regionów podatnych na suszę.
Nadmiernie zawyżone liście są oznaką przesadzania, co może prowadzić do zgnilizny, jeśli nie zostanie rozwiązane.
I odwrotnie, liście o stępieniu lub zbyt cienkie są znakiem, że roślina nie ma wystarczającego nawodnienia.
Aloe Marlothii woli ciepły, mokry lato i sucha zima ze względu na rodzime sezony monsunowe.
Aloe marlothii rozwija się w szerokim zakresie rodzajów gleby, preferując piasek lub glinę i jest w stanie równie dobrze obsługiwać kwaśne, alkaliczne i neutralne gleby pH.
Zbyt dużo gliny lub gęstości w glebie może spowodować przelanie.
Rockeries są doskonałym wyborem, ponieważ dodatkowe promieniowane ciepło korzysta z tej rośliny aloesu w chłodniejszych klimatach.
Dobra mieszanka doniczkowa do użycia w stosunkowo wilgotnych regionach jest jedno części kompostu i jedna część piasku rzeki do każdej części ciężkiej glinianej gleby.
Szczególnie suche środowiska mogą bardziej korzystać z nierozcieńczonej gęstości gleby, ponieważ zachowa to wodę przez dłuższe okresy.
Jednak dodanie posiłku kostnego może pomóc zmniejszyć ryzyko zgnilizny.
Mountain Aloes to roślina o niskiej konserwacji, wymagająca bardzo mało konserwacji lub dodatkowego podlewania raz w ogrodzie.
Ziemione liście tworzą naturalną halkę, a zatem nie muszą być przycinane.
Więcej odmian aloesu
Aloe marlothii jest łatwy do wyhodowania z nasion po zasadzeniu w pojemniku z otworami drenażowymi na dole.
Umieść warstwę kamieni i przykryj niewielką ilością kompostu przed dodaniem sterylnej gleby.
River Sand również działa dobrze.
Nasiona mogą być zasiane bezpośrednio na piasku z cienkim pokryciem piasku.
Zmuszaj pojemnik i przechowuj go w miejscu z bezpośrednim światłem słonecznym.
Wodę każdego ranka do popołudnia, zmniejszając częstotliwość po kiełkowaniu.
Regularna opieka spowoduje szybszy wzrost.
Sadzonki może zostać przeniesione do garnka z większą gliniastą glebą nad kamiennymi wiórami i kompostem w dowolnym momencie od trzech miesięcy do dwóch lat.
Aloes Mountain to najbardziej odporna roślina, która jest tolerancyjną dla jeleni, suszy i większości chorób.
Zakwastanie tej rośliny może prowadzić do zgnilizny.
Roślina jest znana jako podatna na grzyb białej i rdzy.
Mealybugs, roztocza, owady skali i chrząszcze pyska to potencjalne zagrożenia.
W swoim naturalnym środowisku alo górskie używa wiatru do propagowania.
Jako taka, roślina ta może łatwo rozprzestrzeniać się w całym ogrodzie.
Wszelkie kiełkowanie saplingów można usunąć przy niewielkim wysiłku, uniemożliwiając temu gatunku inwazyjne.
Aloe marlothii to idealne sukulenty do żywych filarów, a ich zimowy kwiatostan tworzy świetne akcenty dla ogrodu Morza Śródziemnego, domku lub skalnego.
Będąc odporną na suszę, sam kolczaste drzewo z agawą została promowana w ramach wysiłków na rzecz zachęcania ogrodnictwa w Kalifornii w Kalifornii.
Tradycyjnie były używane przez Zulu w leczeniu glisty, a sąsiednie kultury używały go jako składnik do złagodzenia problemów żołądka.
Korzyści te nie są jeszcze potwierdzone.
Aloes Mountain był częścią badań medycznych dotyczących przenikania skórnego i anty-erytema u ludzi, a także testów na leczenie bydła, obiecując kilka zastosowań leczniczych o większej skuteczności niż aloes ferox.